مهر آمد

بازم قصه ی همیشگی

باز هم اول مهر

باز هم اومدیم دانشگاه

ولی اینبار برام با بقیه ی اول مهرها فرق داره

چون اگه خدایم بخواهد ترم آخری خواهم بود

ولی توی دلم حس جالبی ندارم

اون وقت ها که سرت رو بلند میکردی قیافه ی یه آشنا رو میدیدی تو دانشکده

ولی الان هر بار که سرم رو بلند میکنم

یه قیافه ی جدید جلوی صورتم میاد که نمیشناسمشو این اصلا حس خوبی بهم نمیده

شاید از آشناهای جدید فراری شده ام

شده اون ماجرای من به کسی وابسته نیستم و این نشان دهنده ی قدرت من نیست

مسئله خستگی از اعتماد های شکسته است

از بس که روابط جدید بهمون ضربه زدن دیگه طاقت ضربه خوردن نداریم

به همون زخم خوردن های قدیمی که با جایشان آشناییم عادتمان شده

ایشالا این ترم آخری هم برای شماها هم برای من به خیر بگذرد